Op onze laatste dag in Suriname hebben we een tocht gemaakt met de 'Sweet Merodie', een boot van de beroemde Surinaamse schrijfster Cynthia McLeod. De boot wordt vooral gebruikt om schoolkinderen over hun geschiedenis te vertellen, al varende langs de plantages. Dat hebben wij dus ook gedaan. Tijdens het varen werden er verhalen over de slavernij-tijd en het ontstaan van de plantages verteld.
Boeiende verhalen, stuk voor stuk.
Over hoe het komt dat de auto's in Suriname links rijden terwijl het een Nederlandse kolonie is geweest, over hoe de slaven buiten in de moordende hitte in grote verhitte potten met suiker moesten roeren om er stroop van te maken, over hoe de dames van lichte zeden gebrandmerkt werden en naar plantage Katwijk werden gestuurd, over strenge meesteressen met martelkamers voor slaven. Nederland was hier het laatste land dat de slavernij afschafte, in 1863. 'Trots op Nederland' krijgt hier toch wel een nare bijsmaak...
We hebben twee plantages bezocht,
plantage Frederiksdorp en plantage Rust en Werk. Door de extreme hitte vandaag, konden we niet lang blijven. Op de boot was het eigenlijk niet veel beter, deels omdat 'ie erg langzaam voer en deels omdat de boot grotendeels van ijzer was. Afzien dus, voor velen duurde de trip dan ook te lang. Maar als je op de rivieren vaart ben je afhankelijk van het tij, we konden niet eerder dan om 18 uur weer aanmeren.
In de verte hebben we plantage Alkmaar nog aan de Commewijne zien liggen. Deze plantage heeft nog geen geen aanlegsteiger en is alleen via de weg te bereiken. Maar de vorige burgemeester van Alkmaar in Nederland heeft als afscheidscadeau geld gevraagd om een aanlegsteiger te bekostigen. Het geld is er gekomen, de eerste paal is al symbolisch geplaatst. Als de aanlegsteiger er is, kan de plantage ook via het water bereikt worden.
Onderweg hebben we wel nog twee prachtige fenomenen gezien.
De eerste was een duidelijke scheiding in het water, waar de rivier de Commewijne en de Surinamerivier elkaar ontmoeten, op weg naar de oceaan. Het water van de Commewijne is helderder/blauwer dan het water van de Surinamerivier. Het zoutgehalte is ook anders.
Het tweede fenomeen zagen we plots toen we een enorme bui op ons dak kregen. Dit keer had de boot dus wel een dak, we werden niet erg nat. Maar we zagen wel duidelijk het einde van de regenboog...en begrepen toen waarom niemand er met die pot van goud vandaar kan gaan. Die ligt op de bodem van de surinamerivier...
Met deze trip hebben we onze ervaringen in Suriname afgesloten. Morgen gaan we weer aan de lange weg naar huis beginnen...
Moi Suriname, Bigi Brasa! Je hebt m'n hart gestolen. Ik kom 'm zeker weer een keer ophalen :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten