Weer thuis

We zijn weer thuis...na een lange, lange vlucht. Gister zijn we om kwart over 5 lokale tijd van vliegveld Zanderij vertrokken, uitgezwaaid door de hele familie. Het vliegen verliep soepeltjes, geen rare dingen gebeurd. Maar ook geen oog dicht gedaan, de ruimte is gewoon te krap om een slaaphouding te vinden. Gelukkig waren er wel weer individuele schermpjes, waar de meest uiteenlopende films en tv-series op kunnen worden vertoond. Dat leidt in ieder geval af.
Het eten was weer een enorme verrassing, qua samenstelling. We kregen als ontbijt bijvoorbeeld uiteengerukte grapefruit met knal-roze vla en een taai broodje met wat rozijnen er in, gecombineerd met een slap, heet groente bladerdeeg-pakketje. Griezelig gewoon. Ik begrijp echt niet dat ze voor het geld dat we betalen geen lekkere maaltijden kunnen serveren. Want zeg nou zelf, zou een combinatie van verse fruitsalade met yoghurt en wat muesli samen met een lekker broodje, boter en jam, nou zo veel extra moeite zijn?

Genoeg geklaagd, de reis gaf in ieder geval de gelegenheid om de ervaringen van de afgelopen 3 weken nog eens de revue te laten passeren. Natuurlijk alle dingen die ik in de blogs heb beschreven, maar daarnaast was er nog zo veel meer. Bijvoorbeeld alle geweldige fruitsoorten en noten die Aurel en Rachel ons hebben laten proeven. De enige naam die ik heb onthouden is die van de indianenbananen, die zijn rood. Van de rest kan ik me alleen de smaak herinneren ;-) Maar ook het feest van onze buren Jack en Joyce, waar we voor uitgenodigd waren en het borrelen bij Rachel met al haar broers en verhalen. De onbekende beesten die we gezien hebben, waar niet iedereen even gecharmeerd van was, en de vele liters djogo die er doorheen zijn gegaan. De mooie Pangi's die we gekocht hebben. Het uitgaan van de kids tot in de nachtelijke uurtjes en het 'shop till you drop' gevoel met al die lage prijzen (behalve in de Mall's dan).

Verschillende soorten woningen en religieuze gebouwen, mooi en vervallen, arm en rijk. Het prachtige historisch centrum van Paramaribo, sinds 2002 genoteerd op de werelderfgoedlijst van Unesco. De super-bioscoop waar regelmatig gebruik van is gemaakt en het zwembad van Vos dat voor de nodige verkoeling zorgde (waar Marin weer een studiegenoot tegen kwam). Kortom, te veel om te beschrijven en soms ook onmogelijk om te beschrijven. Taal schiet gewoon te kort, of het nou Nederlands of Negerengels is, om de ervaringen over te brengen. Gewoon er heen gaan dus ;-) wij gaan dat zeker ook nog een keer doen!

Morgen gaan we weer napraten en nagenieten bij het eten. 'k Weet nog niet precies wat ik ga koken, Saoto of Moksie Alesie of Tjauw Min. Maakt eigenlijk niet uit, alle spullen heb ik meegenomen van de markt in Paramaribo dus dat gaat helemaal goed komen!

Nu gaan we wat slaap inhalen... welterusten allemaal en tot ziens, mails of bels!!! :-)