Afgelopen dinsdag heb ik even naar de Travel Health Clinic in het MCA gebeld, met de vraag of we voor Suriname nog vaccinaties nodig hebben. Dat 'dachten' ze wel, meer zekerheid zouden we tijdens een consult krijgen. De eerstvolgende gelegenheid om met z'n vijven terecht te kunnen was 8 juli, maar dat vond de assistente te kort op ons vertrek. " 't Is natuurlijk niet de bedoeling dat jullie ziek op vakantie gaan". Dat zinnetje had me al aan het denken moeten zetten...
We mochten dus afgelopen donderdagavond even tussendoor. Om een lang verhaal kort te maken: na 14 injecties en 42 (!) stempels en 1 nieuw vaccinatieboekje stonden we weer buiten. Voor de arts was het al net zo chaotisch als het er staat. Eerst was hij vergeten in de vaccinatieboekjes van Michel, Nils, Marin en mij te kijken of we al eerder ingeënt waren (we hebben dit circus 12 jaar geleden ook meegemaakt toen we naar Mexico gingen. Noah was toen nog niet geboren), daarna was hij vergeten om Nils en Marin de DTP-prik te geven en tot slot moesten we hem er aan helpen herinneren of we nog iets tegen de malaria moesten hebben. Geeft wel vertrouwen ;-)
Van die gele koorts vaccinatie konden we grieperig worden, zei de beste man tot slot. En dat heb ik geweten...Vrijdag stond ik duizelig, misselijk en met koorts op. Na een lachsalvo van een gezond uitziende Nils heb ik een poging gedaan om op m'n werk te komen, wat nog is gelukt ook. Maar het had niet veel zin. Na een uur heb ik de resterende werktijd maar omgezet in 'opnemen overuren' , de kindertelefoondienst van de avond afgebeld en ben ik m'n bed ingegaan. Wat een ellende zeg...opeens was ik tijdelijk iets minder enthousiast over onze vakantieplannen...
En zaterdag was Marin aan de beurt. Hoofdpijn, koortsig...kortom: niet naar Utrecht om een dansvoorstelling van een vriendin bij te wonen. Vooralsnog lijken de gelekoortsbeesten dus alleen in vrouwen voor ellende te zorgen, de mannen ogen gezond en zijn nog vrolijk ook. Wie het laatst lacht...?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten