Vannacht was het dan zo ver...Om 23 uur zijn Karin en de kids op onopvallende wijze (voor Michel) naar de verzamelplaats bij Marley gegaan (2 huizen verder), waar ook de bazuinmuzikanten kwamen. Michel en Aurel zaten op het terras, met de rug er naar toe. Aurel hield het gesprek gaande, viel niet mee want we waren eigenlijk allemaal moe, moe en nog eens moe (Nederlandse tijd 4 uur 's ochtends). Om half 12 zette de muziek in, met een zeer melancholisch deuntje (de laatste minuten voor het 50ste levensjaar...). Een lange stoet van familie, vrienden en buren, allen met kaarsen in de hand, kwam achter de muziek aan langzaam dichterbij. Een prachtig gezicht, en zoooo mooi met die muziek. Michel bleef eerst nog even zitten, echt compleet overdonderd, maar dat duurde niet lang...
Iedereen kwam boven en toen kon het feest beginnen. Er was drank in overvloed, Rachel had hapjes gemaakt, bloemen meegenomen en de muziek werd na het proosten om
12 uur helemaal vrolijk. Het 50-ste levensjaar was begonnen. Dansen dus, zelfs Michel en Aurel deden mee! Rachel was onze 'tradition leading lady', een taak die haar op het lijf geschreven is ;-)
Ze bracht mensen naar de dansvloer en duwde mij op een gegeven moment met zachte hand naar voren, omdat ik 'iets' ging zeggen tegen Michel en alle aanwezigen. Bij het laatste nummer stonden we met de handen aan elkaar verbonden in een kring om Michel heen... zo is een geweldige avond en een héél bijzondere inwijding van Michels 50ste levensjaar geëindigd... :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten