Na een kort nachtje voor ons allemaal is Michel op zn minst 5x onder de vlaggetjes van familie, vrienden en collega's door gelopen, zonder ze te zien. Ook onze verbaasde blikken zag hij niet... Opeens viel hem een foto op een zo'n vlaggetje op, een foto van hemzelf (met dank aan Nel en René;-) En toen was zijn belangstelling ruimschoots gewekt, we hebben hem zeker een half uur niet meer gehoord...behalve gegrinnik en 'ach' en 'hoe heb je dit voor elkaar gekregen?'. Het is een prachtslinger geworden, een uniek exemplaar dat hij nu elk jaar wil ophangen :-) Na verder een rustig ochtendje werden we met dezelfde bus als op onze aankomstdag weer opgehaald om ons naar Leonsberg te vervoeren. Van daar uit had ik een tocht geboekt voor de hele familie plus vrienden van Marley. Met 13 man/vrouw sterk, een gids en een bootsman (nummer 2, de 1ste had motorpech en da's niet handig op de oceaan) gingen we richting oceaan om dolfijnen te spotten. De dolfijnen zwemmen aan het begin van de dag de Surinamerivier in, op zoek naar voedsel. Aan het einde van de dag zwemmen ze weer terug, om in de oceaan te slapen. (Wetenswaardigheidje: ze kunnen niet 24 uur per dag in zoet water zwemmen, dat kost te veel energie. In zout water blijven ze makkelijker drijven) Op hun terugtocht zouden we ze dus tegen moeten komen. Het bleef lange tijd spannend, zowel de dreigende lucht met onweergerommel als het vlakke water zonder dolfijnen, maar er was een goedgevulde 'bar' aan boord. Ongelofelijk, wat past er veel in een koelbox. Wijn, bier, sap, water, cola, en dat voor ons allemaal in een rondje of 4.
Na ruim een half uur werd ons wachten beloond. Zeker tien dolfijnen kwamen op ons af en speelden rondom onze boot. Dasjeffy gaf aan het fluiten een nieuwe dimensie, waardoor we, weliswaar doof, extra lang van de vrolijke capriolen hebben kunnen genieten. Na ze uitgezwaaid te hebben gingen we richting plantage Margaretha, waar de heerlijkste Surinaamse hapjes al voor ons klaar stonden. .
We hebben er nog even rondgekeken en zijn toen met een prachtige zonsondergang weer teruggevaren Een topdag, Michel vergeet deze verjaardag echt nooit meer...en wij ook niet ;-)
Na een kort nachtje voor ons allemaal is Michel op zn minst 5x onder de vlaggetjes van familie, vrienden en collega's door gelopen, zonder ze te zien. Ook onze verbaasde blikken zag hij niet... Opeens viel hem een foto op een zo'n vlaggetje op, een foto van hemzelf (met dank aan Nel en René;-) En toen was zijn belangstelling ruimschoots gewekt, we hebben hem zeker een half uur niet meer gehoord...behalve gegrinnik en 'ach' en 'hoe heb je dit voor elkaar gekregen?'. Het is een prachtslinger geworden, een uniek exemplaar dat hij nu elk jaar wil ophangen :-) Na verder een rustig ochtendje werden we met dezelfde bus als op onze aankomstdag weer opgehaald om ons naar Leonsberg te vervoeren. Van daar uit had ik een tocht geboekt voor de hele familie plus vrienden van Marley. Met 13 man/vrouw sterk, een gids en een bootsman (nummer 2, de 1ste had motorpech en da's niet handig op de oceaan) gingen we richting oceaan om dolfijnen te spotten. De dolfijnen zwemmen aan het begin van de dag de Surinamerivier in, op zoek naar voedsel. Aan het einde van de dag zwemmen ze weer terug, om in de oceaan te slapen. (Wetenswaardigheidje: ze kunnen niet 24 uur per dag in zoet water zwemmen, dat kost te veel energie. In zout water blijven ze makkelijker drijven) Op hun terugtocht zouden we ze dus tegen moeten komen. Het bleef lange tijd spannend, zowel de dreigende lucht met onweergerommel als het vlakke water zonder dolfijnen, maar er was een goedgevulde 'bar' aan boord. Ongelofelijk, wat past er veel in een koelbox. Wijn, bier, sap, water, cola, en dat voor ons allemaal in een rondje of 4. 
Na ruim een half uur werd ons wachten beloond. Zeker tien dolfijnen kwamen op ons af en speelden rondom onze boot. Dasjeffy gaf aan het fluiten een nieuwe dimensie, waardoor we, weliswaar doof, extra lang van de vrolijke capriolen hebben kunnen genieten. Na ze uitgezwaaid te hebben gingen we richting plantage Margaretha, waar de heerlijkste Surinaamse hapjes al voor ons klaar stonden. .
We hebben er nog even rondgekeken en zijn toen met een prachtige zonsondergang weer teruggevaren Een topdag, Michel vergeet deze verjaardag echt nooit meer...en wij ook niet ;-)
ik begin jaloers te worden - geniet ze met zijn allen
BeantwoordenVerwijderen